Powiat Wągrowiecki uczcił Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego
We wtorek 27 grudnia w samo południe Starosta Wągrowiecki Tomasz Kranc złożył wiązankę pod obeliskiem w Kozielsku. Po południu delegacja powiatu w składzie Wicestarosta Michał Piechocki oraz Dyrektor I LO Maciej Patelski, złożyła wiązankę pod pomnikiem Powstańców Wielkopolskich przy ul. Kościuszki w Wągrowcu, a także pod tablicą upamiętniającą Stanisława Mikołajczyka, która znajduje się na budynku starostwa.
W obchodach Narodowego Dnia Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego w Gołańczy uczestniczyła Przewodnicząca rady Powiatu Wągrowieckiego Małgorzata Osuch oraz Członek Zarządu Powiatu Andrzej Wieczorek, w Mieścisku Wiceprzewodniczący Rady Powiatu Andrzej Banaszyński, w Skokach radna powiatowa Iwona Tyll, a w Wapnie Sekretarz Powiatu Radosław Kubisz.
Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego
W poniedziałek, 27 grudnia, po raz drugi obchodzimy święto państwowe - Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Sejm jednogłośnie ustanowił je w ubiegłym roku „w hołdzie bohaterom – uczestnikom narodowego zrywu z lat 1918 – 1919, którzy wyzwolili Wielkopolskę spod panowania niemieckiego i przyłączyli ją do odrodzonej Rzeczypospolitej”. Projekt ustawy wniósł do Sejmu prezydent Andrzej Duda, a inicjatywa ustawodawcza była odpowiedzią na apele lokalnych społeczności i władz samorządowych z terenu Wielkopolski.
Święto obchodzone jest w dniu rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego – zwycięskiego zrywu, którego znaczenia dla długiego i niełatwego procesu odzyskiwania przez Polskę niepodległości nie sposób przecenić. „Można stwierdzić, że nie byłoby II Rzeczypospolitej w znanym nam kształcie, a być może w ogóle nie mogłaby ona przetrwać, gdyby nie zryw Wielkopolan. Nie sposób przecież wyobrazić sobie wolną Polskę bez kolebki naszej państwowości – i to zarówno ze względu na jej dziedzictwo historyczne i kulturowe, jak również z przyczyn strategicznych, militarnych i gospodarczych” – napisał prezydent Duda w uzasadnieniu projektu. Jak podkreślił, Powstanie było „najdobitniejszym wyrażeniem woli przynależności do odrodzonej Rzeczypospolitej przez społeczność dzielnicy poznańskiej, a zarazem stanowiło zwieńczenie 125 lat, a w północnej części regionu aż 146 lat germanizacji ze strony pruskich zaborców, pielęgnowania narodowej tożsamości i nadziei na odzyskanie własnego państwa, a przede wszystkim wielkiego wysiłku pracy organicznej”.
Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 r. Celem powstańców był powrót ziem dawnego zaboru pruskiego wchodzących w skład Prowincji Poznańskiej do Polski, która w tym czasie odzyskiwała i umacniała niepodległość. Walki rozpoczęły się dzień po przybyciu do Poznania Ignacego Jana Paderewskiego, powracającego do Polski z emigracji. Owacyjnie witany przez licznie zgromadzonych mieszkańców mąż stanu 26 grudnia wygłosił przemówienie z okna hotelu Bazar. Zdopingowało ono Polaków do podjęcia walki. Okazja nadarzyła się dzień później, kiedy to prowokacyjny przemarsz zorganizowali Niemcy, zrywając w jego trakcie polskie sztandary i chorągwie. W kolejnych dniach walki objęły kolejne tereny Wielkopolski. Powstańcy wywodzili się w olbrzymiej mierze z Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego – struktury przygotowującej się do walk jeszcze przed odzyskaniem niepodległości. Po wybuchu powstania władzę cywilną i wojskową przejęła Naczelna Rada Ludowa, naczelnym wodzem powstania mianując gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego.
Powstanie zakończyło się 16 lutego 1919 r. Wtedy to do postanowień rozejmu w Trewirze zawartego między Ententą i Niemcami, dołączono zobowiazanie Republiki Weimarskiej do zaprzestania kroków zaczepnych przeciw Polakom oraz wytyczono linię demarkacyjną. Włączenie do Polski ziem, o które toczyły się walki, zatwierdzone zostało w traktacie wersalskim podpisanym 28 czerwca 1919 r.
Powrót Wielkopolski do Rzeczypospolitej okupiony został ofiarą blisko 2,5 tys. osób poległych oraz 6 tys. rannych.
